Vier dagen feest

Wat was het weer een weergaloos festijn, die Nijmeegse vierdaagse. Zelden of nooit zoveel blije en gelukkige mensen bij elkaar gezien als daar. Meer dan 40.000 mensen, waarvan velen door de pijngrens zijn heen gegaan en totaal voldaan afgelopen vrijdag over de finish zijn gestapt. Blaartenen, kapotte hielen, stijve spieren, knappende knieën, krampkuiten, verzuring alom, het maakte allemaal niet uit. Iedere deelnemer heeft het ultieme gevoel gehad een geweldige prestatie te hebben neergezet. En dat was ook zo.

Ruim 40.000 duizend personen, ieder met zijn of haar eigen verhaal, lopend voor een speciaal doel, uit pure liefhebberij, of om de eigen grenzen te verkennen.
Er zouden boeken vol verhalen geschreven kunnen worden over de motieven, ervaringen en achtergronden van diverse deelnemers.

De een fier en fit, de ander krom en kreupel. Vaders, moeders met zoon of dochter, opa’s en oma’s met kleinzoon of kleindochter. Jong en oud, groot en klein, dik en dun, in alle soorten en maten waren ze aanwezig. Een doorsnee van de Nederlandse bevolking. En dan die meelevende Nijmegenaren en de vele bezoekers van buitenaf. En laten we vooral de enthousiaste vrijwilligers niet vergeten.

Zoals elk jaar was het ook nu weer een fantastische manifestatie en dat allemaal zonder incidenten. Zo’n feest is volgens mij alleen maar in Nederland mogelijk, tenminste bij zulke gelegenheden. Uitbundigecollectieve vrolijkheid en ongecompliceerd feesten, zoals dat ook gebeurt op Koningsdag, bij de Elfstedentocht, en dergelijke volksfeesten.
Oké, De Fransen kunnen het ook een beetje, maar daar is het met de Tour de France toch anders, minder gezamenlijke blijmoedigheid, nogal chauvinistisch en regelmatig met nare incidenten, zoals dat helaas ook bij voetbalwedstrijden vaak het geval is.
Het is eigenlijk jammer dat veel mensen op deze aardbol nooit zo kunnen genieten, of zelfs nooit willen genieten van de blijheid bij zulke evenementen. Velen zijn er door persoonlijke omstandigheden niet toe in staat en dat is triest. Veel anderen zouden er wel toe in staat kunnen zijn, maar mogen van zichzelf of van anderen door waanideeën niet uit hun bol gaan. En dat is ook triest, maar dan om heel andere redenen.
Helaas, het is niet andere. In ieder geval hebben wij, Nederlanders, 4 dagen van een unieke happening mogen genieten.
De wandelaars hebben hun medaille en de gladiolen ten volle verdiend
En zolang evenementen als de Nijmeegse vierdaagse plaatsvinden, is er hoop. We zien nu al weer uit naar de 100^e.