De lob

Als je, zoals ik, bijna vijftig jaar minimaal twee keer per week tennist, dan heb je menige lob, drop, smash, drive en service geslagen.
Je zult misschien denken dat ik dan, na zoveel jaren op de tennisbaan geploeterd te hebben, wel een bijzonder begaafde en geroutineerde toptennisser moet zijn. Iemand die bijna iedereen eenvoudig weet te kan verslaan. 

Maar helaas, mijn techniek laat me nog altijd te vaak in de steek. De lobs, drops, smashes en al die andere soorten slagen gaan bij mij net zo vaak mis als ze goed gaan, of misschien nog wel vaker mis. Want er is ook nog een tegenstander die het me probeert te beletten. Bovendien gaan de ballen net zo vaak uit als in, of hij vliegt weer eens in het net. Het is eigenlijk treurig na die vele jaren zwoegen en aanmodderen.
Het enige waar ik na al die jaren goed in ben is ervaring. Zo weet ik inmiddels uit ervaring dat de lob een totaal andere slag is dan al die andere. De lob is namelijk een verdedigende slag, terwijl de overige bedoeld zijn om te scoren.

Maar ach, dat ik geen topper ben, maakt mij helemaal niet uit. Ik tennis altijd met veel plezier; of ik win of verlies, is totaal niet interessant. Het is voor mij gewoon de ultieme vrijetijdsbesteding om met een grote groep gelijkgestemde ouderen die ballen heen en weer te slaan.

Ik heb het al lang opgegeven om de bal feilloos over het net en binnen de lijnen te slaan. Ik zal het nooit leren. Maar het plezier blijft, zowel tijdens als na de partijtjes.