Roland Garros - Deel 2

Vorige keer vertelde ik jullie hoe ik in Frankrijk Roger Federer tegen het lijf liep.

In dit deel 2 het vervolg op deze spannende ontmoeting.

Ondanks mijn eerdere waarschuwing wil je toch verder lezen? Oké, daar gaat ie dan:


Naar het Centrecourt

Nadat ik mij had voorgesteld sprak Roger:
“Oké, zullen we dan maar meteen de baan opgaan?”
Ook nu weer durfde ik mijn grote held niet teleur te stellen en ik liep gedwee achter hem aan door een lange gang. Geleidelijk aan hoorde ik een vreemd lawaai opklinken.

Toen we aan het einde van de gang waren gekomen, zag ik een prachtige tennisbaan. Maar wat nog interessanter was, stond er omheen. Ik schrok als een muisje dat op het punt staat door een groot monster opgeslokt te worden. Het bleek een prachtig tennisstadion te zijn met rondom enorme tribunes, volgepakt met publiek  dat enthousiast de kelen schor schreeuwde.
 

De wedstrijd

Daar stond ik dan. Vluchten kon niet meer, dus ging ik met de supertennisser Federer wat inslaan. Of het kwam door het publiek, het stadion, of de tegenstander, ik raakte de ballen perfect, hard, met veel topspin en op het juiste raakpunt, of hoe je dat moet noemen.


Dan volgt de wedstrijd. Ook dat ging fantastisch. Het werd 2-2. Het publiek was hartstochtelijk enthousiast. Roger moest gaan serveren en ik brak zijn service. Van gekkigheid raakte ik helemaal  door het dolle. Met mijn armen in de lucht rende ik rond over de baan, maar op een gegeven moment struikelde ik en viel hard op mijn snufferd. Op de grond liggend kreeg ik een visioen dat ik met Roger onder de douche stond. Maar de werkelijkheid was anders.
 

Een euforisch gevoel

Toen ik bijkwam, keek ik verrast om me heen. Ik lag niet in een tennistempel op het gravel en stond ook niet onder de douche. Nee, ik lag naast een bed op de vloer in de slaapkamer van mijn hotel.

De hele gebeurtenis had ik dus helaas gedroomd.
Maar…, ik had toch een euforisch gevoel overgehouden van dit mooie avontuur.
Vanaf dat moment weet ik, hoe het voelt om tegen Roger Federer te tennissen in een prachtig, vol stadion. En dat kunnen weinigen zeggen.

Of er iets van het verhaal waar is? Dat blijft voor jou de vraag, voor mij is het een weet.

4-12-2017