Een vreemd vrouwtje (deel 3 / slot)

Enkele weken later had Linda een afspraak gemaakt voor een verkoopgesprek in een wijk met statige herenhuizen.

Met een fijn gevoel belde ik aan, maar toen de deur geopend werd,  stond ik verstijfd van schrik de vrouw in de deuropening aan te staren. Het was het irritante takkenwijf. Woonde dat vreemde, ergerniswekkend figuur in deze riante, ruime woning? Dit kon toch niet waar zijn?
Voor ik kon wegrennen, nodigde ze me al uit binnen te komen. Met tegenzin moest ik, door de fraaie afwerking van de woning en het rijke interieur, constateren dat deze kenau behoorlijk welgesteld was.

Totaal verbijsterd was ik. Vooral toen ze na een korte kennismaking rechtop ging staan, haar stok weggooide en naar mij begon te glimlachen. Ze bracht haar hand naar haar slonzige haardos en trok een pruik van haar hoofd.  Daar stond een totaal ander mens. Een knappe, oudere dame.
‘Ja ja, had u niet gedacht, hè?’ lachte ze vrolijk. ‘Ik zal u straks verantwoording afleggen, mijnheer Brink, maar eerst wil ik graag de verkoop van mijn huis bespreken.
Wonder boven wonder werd het een aller plezierigst gesprek. We hadden snel overeenstemming over vraagprijs, voorwaarden, courtage, en alles wat erbij hoort.

Ik kon mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en vroeg: ‘Waarom heeft u mij gevraagd voor de verkoop van uw woning? Ik dacht dat u vorige keer boos was weggelopen omdat ik u niet kon helpen.’
‘Dat was gespeeld, hoor. Ik ben ook bij andere makelaars geweest. Bij de één werd ik bijna de deur uitgegooid, een ander was zelfs heel onbeschoft. U was de meest eerlijke en fatsoenlijke makelaar. Bovendien bevestigde mijn belastingadviseur dat u gelijk had met uw adviezen.’
‘Dat is leuk om te horen, maar waarom nu ineens deze verkoop?’
‘U hebt zelf gezien dat dit huis veel te groot voor mij is. Nou heb ik een leuk huisje gevonden met een gezellige achtertuin. Tuinieren is mijn lust en mijn leven.’
‘Ja, uw tuin ligt er prachtig bij.’
‘Van deze woning heb ik altijd veel gehouden. Ik heb hier dertig jaar met mijn overleden man heel plezierig gewoond. Vroeger was ik psychiater met praktijk aan huis en ben hier altijd heel gelukkig geweest. Maar het is te groot voor mij alleen. Daarom wil ik dit huis alleen in handen geven van een goede makelaar waar ik prettig mee kan samenwerken. En die meen ik in u gevonden te hebben.’
 

Amateurtoneel

Ik bedankte hartelijk voor het vertrouwen dat ze in mij toonde. Ineens vond ik haar niet meer vreemd, maar zelfs sympathiek.
‘Maar ik wil u nog wat vragen’, opperde ik aarzelend. ‘Vanwaar die gedaantewisseling met vorige keer op mijn kantoor. Daar was u een heel andere vrouw. Nogal vervelend en onheus.'

‘Dat moet ik nog uitleggen, hè? Dat had ik u daarstraks beloofd. Ik heb me toen met opzet vermomd. U vond mij heel erg irritant, is het niet? Ik ben jarenlang amateurtoneelspeelster geweest en wilde op een ludieke manier mijn toneeltalenten eens in praktijk brengen. Ik wilde de makelaars die ik bezocht testen. En met succes, mag ik wel zeggen. Ik heb er erg van genoten, haha.’

De woning werd voor een mooie prijs verkocht en de dag na de overdracht werd een grote bos bloemen bezorgd met een kaartje waarop de tekst: ‘Heel veel dank voor de fijne samenwerking. Ik zal u op de bridgeclub bij alle leden aanbevelen.’
Een betere reclame dan een uitermate tevreden klant kun je niet wensen.

Door deze ervaring heb ik een wijze levensles geleerd, namelijk dat je niemand zomaar op het uiterlijk moet beoordelen. Je weet nooit wat er achter de façade verscholen gaat.

20-05-2019.

Wil je meer story's lezen? Klik dan HIER voor de volledige titellijst