Een prachtige, indrukwekkende gozer vind ik hem.
Niet alleen lichamelijk, maar ook geestelijk. Een stoere kop met zwart haar, brede glimlach, vriendelijke, vrolijke oogjes, stevige kin, meestal bedekt met een week-end-stoppelbaardje (gelukkig geen doorgegroeide moslimbaard), sterke benen en een goed lichaam (hoewel ik niet weet of hij ook een wasbord onder zijn shirt verbergt).

Het is een mooie vent om te zien. En daar durf ik als hetero-man best voor uit te komen. Laat staan wat vrouwen en andersdenkende mannen van hem vinden. Daarnaast heeft hij humor, een vriendelijke stem, praat verstandig, heeft geen poeha en rolt gelukkig niet vaak over de grond, zoals onze hedendaagse voetbalsterren.
Deze kerel heeft alles mee. Zelfs zijn naam spreekt in zijn voordeel. Tom van der Molen klinkt toch heel wat minder dan Tom Dumoulin. Bijna net zo fraai trouwens als Jules du Lac. En de Fransen zijn dol op zulke namen, hoewel hij en ik geen Fransen zijn, maar rasechte Nederlanders.
Het verschil tussen beide personen is dat Tom harder en verder kan fietsen dan Jules. Of hij ook beter kan schrijven, weet ik niet, maar het zou mij niets verbazen, want hij is bijna in alles de meerdere van Jules. Ook in leeftijd, huldigingen door vrouwelijk schoon, bankrekening en nog veel meer.

Wat wordt het dit jaar? Tour de France, Tour du moulin, of Tour van de Molen? Neen. Het wordt dit jaar de Tour Dumoulin. Let maar op. De eerste tekenen wijzen er al op. Hij heeft nu nog geen overwinningen gehaald, maar dat komt vast nog wel. Tom is nog niet gevallen, draait in het peleton voorin mee, heeft vandaag een prima ploegentijdrit gereden en (het belangrijkste): hij heeft er ontzettend veel zin in, zo zei hij een paar dagen geleden.
En dat is de juiste mentaliteit.
We zullen zien. Ik ga hem met spanning volgen.    

Wil je meer blogs lezen? Klik dan HIER voor de volledige titellijst