‘Ben je belaaitafeld. Geen haar op mijn hoofd die er aan denkt.’
‘Maar pa, je hebt geen haar. Je bent hartstikke kaal.’
‘Kan wel zijn, maar Ik heb er geen zin in.’

Ik probeerde mijn vader over te halen om over zijn bewogen leven te gaan schrijven. Hij had immers zoveel meegemaakt. Tijdens zijn lange leven had hij verschillende keren de dood in de ogen gezien.
En omdat ik schrijven een geweldige hobby en positieve tijdsbesteding vind, meende ik dat het voor hem ook best wel interessant zou zijn.

‘Je zou een bundel vol spannende verhalen kunnen schrijven met al je avonturen. Zoals die treinbeschieting tijdens de oorlog, de redding toen je onder het ijs schoof, die val uit de dakgoot en als drenkeling midden op zee, noem maar op.
‘Kan wel zijn, jongen, maar ik kan geen verhalen schrijven.’
‘Iedereen kan schrijven, pa. Jij ook. Maar als je niet wilt, kun je ook wat notities maken, dan wil ik er wel mooie verhalen van maken. Dat is leuk voor je nageslacht. Kunnen ze lezen wat hun oervader allemaal heeft meegemaakt.