Vier dagen feest          

Wat was het weer een weergaloos festijn, die Nijmeegse Vierdaagse.

Van de bijna 45.000 lopers zijn er meer dan 41.000, waarvan velen door de pijngrens heengingen, afgelopen vrijdag uiterst voldaan over de finish gestapt. Ieder met zijn of haar eigen verhaal: lopend voor een speciaal doel, uit pure liefhebberij, of om de eigen grenzen te verkennen.

Er zouden boeken vol mooie verhalen geschreven kunnen worden over de motieven, ervaringen en achtergronden van vele deelnemers.
Blaartenen, kapotte hielen, stijve spieren, knappende knieën, krampkuiten, verzuring en nog veel meer ellende. Het maakte allemaal niet uit.

De een fier en fit, de ander krom en kreupel; vaders, moeders met zoon of dochter, opa’s en oma’s met kleinzoon of kleindochter, vrienden, vriendinnen, jong en oud, groot en klein, dik en dun; in alle soorten en maten waren ze aanwezig.
Een prachtige doorsnee van Nederlandse en buitenlandse mensen. Iedere uitloper heeft het ultieme gevoel gehad een geweldige prestatie te hebben neergezet. En dat was ook zo.
En dan het enthousiasme van de intens meelevende Nijmegenaren en van anderhalfmiljoen bezoekers.  Maar laten we vooral ook niet de honderden vrijwilligers vergeten. In één woord: geweldig.

Zoals elk jaar was het ook nu weer een fantastische manifestatie en dat allemaal zonder incidenten. Zulke volksfeesten zijn volgens mij alleen maar in Nederland mogelijk. Uitbundige, collectieve blijheid en ongecompliceerd feesten, zoals dat ook gebeurt op Koningsdag, bij de Elfstedentocht en dergelijke volksfeesten.

Oké, bij festivals en grote sportevenementen, zoals na de WK voetbal en de Tour, gaan ook vele duizenden mensen uit hun dak, maar dat is toch anders; vaak nogal chauvinistisch en regelmatig met nare incidenten.

Het is eigenlijk jammer dat veel mensen op deze aardbol nooit zo kunnen genieten, of zelfs nooit willen genieten van de gezelligheid bij zulke evenementen. Velen zijn door persoonlijke of sociale omstandigheden er niet toe in staat en dat is triest. Veel anderen zouden er wel toe in staat zijn, maar mogen van zichzelf, of door anderen opgelegde waanideeën niet uit hun bol gaan. En dat is ook triest, maar dan om heel andere redenen.

Helaas, het is niet anders. In ieder geval hebben wij, zowel Nederlanders als veel mensen uit het buitenland, 4 dagen van een unieke happening mogen genieten.
De wandelaars hebben hun medaille en de gladiolen ten volle verdiend.

En zolang evenementen als de Nijmeegse vierdaagse plaatsvinden, is er hoop voor de verdeelde wereld. Het verbroederd mensen.