De schooier (deel 1)

(Deel 1: Beste vriend)

Elke avond komen de twee bij elkaar en nestelen ze zich tussen de afvalcontainers, kisten en dozen achter het restaurant.
‘Het wordt kouder, vind je niet, Harrie?' zegt John tegen zijn maatje als ze zich in warme dekens hebben gehuld..
'Jij hebt een lekker warme trui. De mijne heb ik van de zomer ergens opgeborgen, maar toen ik hem vandaag wilde ophalen, was ie weg. Gestolen natuurlijk door een of andere schooier. Morgen ga ik er eentje lenen in een winkel.'
Harrie murmelde wat, maar het was niet te verstaan, dus ging de ander verder met zijn gepraat.
'We zitten hier toch wel lekker uit de wind, hè? Na zo'n jaartje begin ik aardig te wennen aan het straatleven. Weet je, ik was na het ongeluk van mijn vrouw en zoontje helemaal de weg kwijt. Maandenlang heb ik zitten wegkwijnen, maar daar ben ik nu overheen. Ik had een bloeiend bedrijf als aannemer, maar heb het toen helemaal verwaarloosd, totdat ik failliet werd verklaard. Alles kwijt. Eigenlijk ben ik er best blij mee dat ik nu rondzwerf. Geen last meer van al dat gezeik van je personeel over vakantiedagen, salaris, werkdruk. Geen last meer van inhalige schuldeisers. Weet je, nu ben ik een vrij man. Niet meer dat rotwerk van ’s morgen vroeg tot ’s avonds laat.'

Weer kwam er alleen maar gemurmel uit de mond van Harrie.
' Heb je, behalve schooien en stelen nog wat bijzonders gedaan vandaag?' ging John onverdroten verder.
Harrie gaf nu helemaal geen reactie meer.
'Hé, beste vriend, slaap je al? Het is nog te vroeg, man. We moeten nog ons avondbiertje drinken. Hier pak aan.’
Hij stootte Harrie aan om het blikje te geven, maar die bleef stoïcijns zitten.
‘Hé man, kom op.’
De praatgrage John schudde Harrie door elkaar, met gevolg dat deze omviel en stil bleef liggen.
‘Verrek Harrie, is er iets?’
Nogmaals schudde hij hem door elkaar. Nu harder. Maar Harrie maakte geen enkele beweging meer.
‘Verdomme, je bent dood, geloof ik. Je ademt niet meer. Ik ga 112 bellen. Maar eerst wil ik graag die trui van je. Sorry maat, maar dat scheelt morgen een diefstalletje en jij hebt er toch niets meer aan.’

18-01-2018

(Wordt vervolgd)