De pechvogel
Wat een ochtend. Het leek een gewone maandagmorgen te worden. En nu: op staande voet ontslagen, omdat hij de laatste weken vaak verzuimd had.
Als een geslagen hond rijdt Ruud in zijn auto rond, zonder te weten waarheen. Bij een bosgebied stapt hij uit.
Langzaam sjokt de ongeluksvogel over de paden en overdenkt de ontstane situatie. Wat een gekke toestand de afgelopen dagen. Alleen maar omdat hij de laatste weken op zoek is gegaan naar het nieuwe adres van een vroeger schoolvriendinnetje, had hij veel vrij genomen.
Wat een spijt had hij dat hij Irma indertijd heeft laten lopen. Hij wil weten hoe het nu met haar is en of ze mogelijk nog vrijs is. Zij hielden immers zo intens van elkaar.
Maar sinds het begin van zijn zoektocht was er het nodige gebeurd. Bij een vechtpartij met een aggressieve oude liefdesconcurrent, de vroegere buurjongen van het meisje die indertijd ook verliefd op haar was, wordt hij bont en blauw geslagen. Bovendien rijdt hij het halve land rond naar woonadressen waar zijn vroegere geliefde mogelijk naar toe verhuisd is en als klap op de vuurpijl krijgt hij op staande voet ontslag.
Doelloos loopt hij onder de beuken- en eikenbomen door. Aandacht voor de volle, bloeiende natuur heeft hij niet. Ook de vrolijk tsjilpende merels, vinkjes en andere onbezorgde vogels in de bomen hoort hij niet.
Na een uurtje komt Ruud in een sombere stemming weer bij zijn auto.
Eenmaal ingestapt komt de man weer bij zinnen. Hij slaat hij met zijn vuist op het stuur. Verdorie nog aan toe, denkt de jongeman. Doe niet zo zielig. Ik ga door met zoeken, al woont ze ergens in verweggiestan. Ik hield van haar en ik wil weten hoe het met haar is.
Hij stapt uit en gaat weer wandelen. Deze keer ziet hij wèl de schoonheid van de natuur en hoort hij wèl de vogels. Zijn stemming is in één klap omgedraaid.
Dat ontslag komt hem eigenlijk best goed uit. Nu heeft hij immers alle tijd om verder te zoeken naar haar verblijfpaats.
En een andere baan als financieel adviseur vindt hij vast wel weer. Geweldig, toch?
15-05-2014