Een laaghartige moeder (Deel 2: Slot)

Toen ik eigenaar Behrens vertelde dat ik mogelijkheden zag zijn huurwoning, ondanks zijn dwarse moeder, toch goed te kunnen verkopen, veerde de man op: ‘Vertel het me, alstublieft. Ik ben nieuwsgierig.’
‘Wat zou u er van denken om voor uw moeder een benedenwoning te kopen?’
‘Kom nou, zeg. Ik ga toch niet voor die liefdeloze vrouw een ander huis kopen. Ik pieker er niet over.’
‘Denk eens goed na. Ze zal een benedenwoning fijner vinden dan dat oude bovenhuis. En een lege bovenwoning in het stadscentrum brengt veel meer op dan een benedenhuis.’
Behrens was in één klap opgekikkerd. Hij keek me opgewekt aan. ‘Verdraaid nog aan toe. Daar had ik nog niet aan gedacht. Mijn bovenwoning is heel ruim. Die zal leeg misschien wel vijf ton opbrengen, denkt u ook niet?’ Ik zag bijna kleine dollartekens in zijn ogen glinsteren.
’Zou kunnen, maar eerst moet ik met uw moeder een afspraak maken om te informeren wat haar wensen zijn,’ legde ik uit. ‘Daarna kan ik zeggen wat de woning waard is.’

Nadat we alle zaken hadden doorgepraat, belde ik de dag erna moeder Behrens op en legde haar uit wat de bedoeling was. Omdat het voorstel in goede aarde viel, leek de zaak voor alle partijen een mooie oplossing te worden. Dat dacht ik tenminste. Ik stuurde haar regelmatig geschikte aanbiedingen, maar de één na de andere woning werd afgewezen.

Op een dag kon ik de vrouw een aanbieding sturen die ze volgens mij niet kon weigeren; ideaal voor haar. Maar helaas werd er ondanks meerdere telefoontjes niet opgenomen.
Ik vroeg me af of ze misschien op haar besluit was teruggekomen en mij niet meer wilde spreken. Daarom besloot ik naar de woning toe te gaan om de vrouw persoonlijk te spreken, maar ook nu weer tevergeefs. Er werd niet opengedaan. Dus belde ik de zoon om de situatie te bespreken.

De volgende dag kwam de man onthutst en opgewonden op kantoor.
‘Mijnheer Berg, raad eens wat. Mijn moeder is dood.’
’Dood? Hoe kan dat nou. Ze was toch goed gezond?’ reageerde ik verbijsterd.
‘Ze is van de trap gevallen en lag beneden dood in de hal.’

Hoe het precies gebeurd is, zal altijd onduidelijk blijven. De vrouw kan natuurlijk gestruikeld zijn, of op de trap zijn uitgegleden. Of …, zou de zoon misschien even op visite zijn geweest en haar een duwtje hebben gegeven?
Hij had tijdens ons eerste gesprek immers gezegd dat een val van de trap een goede oplossing voor zijn financiële problemen zou zijn.
Gezien zijn onthutsing leek mijn verdachtmaking nogal twijfelachtig, tenzij hij bij zijn binnenkomst flink toneel had gespeeld. Ik zou het nooit te weten komen.