Een laaghartige moeder (deel 1)

Op zekere ochtend komt er een man op kantoor omdat hij een bovenwoning midden in de stad wilde verkopen. Behrens was zijn naam.
De man  legde uit, dat hij tien jaar geleden een pand had gekocht in verhuurde staat, wat vijf jaar terug leeg kwam. 'Mijn moeder wilde daar toen voor een poosje wonen', ging hij verder. 'Ze had zich indertijd  ingeschreven voor een sociale huurwoning, daarom vond ik dat natuurlijk prima. Maar probleem is nu dat ze er niet meer weg wil. Toen ze er eenmaal woonde, trok ze de inschrijving in. Het pand is groot, maar erg onderhoudsgevoelig, ze betaalt een schijntje aan huur en klaagt constant over gebreken. Het kost me allemaal handen vol geld. Ik wil de huur opzeggen en het pand laten verkopen, meneer de makelaar.’
‘Dat kan helaas niet, mijnheer Behrens. Huurders hebben in Nederland huurbescherming.’
‘Wat moet ik dan? Het zou mooi zijn als ze binnenkort eens van de trap zou vallen en dan …’
‘Maar meneer Behrens, dat meent u toch niet?’ onderbrak ik hem geschrokken.
‘Nou ja, het zou wel een hoop problemen oplossen, want ik heb op korte termijn zestigduizend euro nodig om mijn zaak in Duitsland te verbouwen. Kan ik misschien iemand bij haar laten inwonen die haar er dan uit pest?'
‘Ook dat kan natuurlijk niet. Maar ik kan mijn oren niet geloven, mijnheer Behrens. Het lijkt wel of u een gloeiende hekel aan uw moeder hebt.’
 

Dat is ook zo, ja. Weet u, ze heeft me bedrogen en vernederd. Ze lacht me gewoon uit en heeft me keihard voor grote sukkel en naïeve loser uitgemaakt. Vroeger, toen mijn vader nog leefde, was ze wel oké, maar de laatste jaren is ze gewoon ontspoord. Het is een harteloze vrouw geworden.’
‘Heel vervelend voor u, maar wat wilt u er aan doen?’
‘Niet ik, maar u moet er wat aan gaan doen.’
‘Hoe bedoelt u?’ Mijn verbazing kende even geen grenzen.
‘Heel eenvoudig. Ik wil dat u het pand gaat taxeren en daarna in de verkoop neemt.’
‘Maar dat zal in bewoonde staat veel minder opbrengen dan leeg. Beseft u dat?’
Hij zakte weg in zijn stoel en vroeg me somber: ’Hoeveel wordt het dan, denkt u?‘
‘Dat kan ik natuurlijk niet zeggen. Eerst  moet ik de woning zien. Ik zal een afspraak met uw moeder moeten maken.’
‘Het lukt u vast niet om er als makelaar binnen te komen. Kunt u niet zeggen dat u van de brandweer komt voor controle van de brandveiligheid, of van de verzekering, bijvoorbeeld?’
‘Daar ga ik niet aan beginnen, mijnheer Behrens. Maar ik krijg ineens een interessant idee, waardoor uw probleem kan worden opgelost.’
Met een ruk veerde de man omhoog.

16-09-2019

Volgende week: deel 2 (slot)