De Doe-het-zelver (deel 2, De vastgoedveiling)    

Nadat ik hem een tegelzetter voor zijn badkamer had aangeraden, vroeg de brokkenmaker bedeesd: ‘Zou het misschien mogelijk zijn dat ik tot aan de verkoop de kosten voor een tegelzetter bij u kan lenen?'
‘Hm’, was mijn voorzichtige reactie. Ik had inmiddels een zwak voor deze opgewekte man gekregen, maar ik wilde hem even in het onzekere laten.
'Betekent dat nee?’
‘Dat betekent dat ik nadenk.’
Hij lachte nu bevrijdend: ‘Dat is dus nog geen nee. Denkt u maar rustig na, mijnheer Brink.’
‘Ik hoef niet verder na te denken, Ardino. Kom morgen om deze tijd op kantoor, dan maken we een contractje. Ik zal ook een tegelzetter voor de klus benaderen. Ik ken wel een goede.’

‘Fantastisch, dank u. Geweldig. Maar mag ik u nog een brutale vraag stellen?’
‘Nou, ik vind het eigenlijk welletjes.’
‘Het is alleen maar een praktische vraag. Gaat nu ook de vraagprijs met vijfduizend euro omhoog?’
Ik moest hardop lachen. ‘Dat heb ik gezegd, hè? Oké, doen we.’
Blij als een kind nam hij afscheid. ‘Tot morgen dan meneer Brink. En nogmaals bedankt.’
 

De rekening van de tegelzetter viel mee en de verkoop verliep voorspoedig. De schuld van Ardino Savage heb ik zonder rente bij de notaris ingediend en die werd dus netjes terugbetaald.
De dag na het transport kwam Savage op kantoor en gaf me drie honderd euro. ‘Als dank voor uw vertrouwen en als vergoeding voor alle moeite.’
Dat was wel een vette rente voor een lening van twee maanden. Ik wilde het niet, maar kwam er niet onderuit. De man stond erop dat ik het zonder mopperen aannam.
‘Weet je wat, Ardino, noem jij een goed doel, dan stort ik het bedrag op hun rekening.’
‘Fantastisch. Wat bent u toch een goed mens, meneer Brink.’
‘Nou, een beetje minder, hoor. Uiteindelijk is het jouw geld.’
 

De vastgoedveiling

Wat schetste mijn verbazing toen ik twee weken later op een vastgoedveiling Ardino zag. Hij zat stilletjes in een hoek van de zaal, totdat hij ineens opsprong en bij het afmijnen van een pand keihard ‘Mijn’ riep. Het object dat hij daardoor had aangekocht stond in dezelfde wijk waar ook het eerder verkochte pand was gelegen.

Probleem was echter dat door de gemeente een aanschrijving op het pand was gelegd, omdat er allerlei bouwkundige gebreken moesten worden verholpen. Ik vroeg me af of deze klusser dit project wel aankon.

Drie maanden later stond Ardino weer op mijn kantoor.
‘Moet het pand getaxeerd worden?’ informeerde ik belangstellend.
‘Helaas niet, het is nog niet klaar. Maar ik kom met een brutale vraag.’
’Alweer? Ik begrijp het al.’
‘Inderdaad, meneer Brink, ik kom geld tekort. De koopsom heb ik helemaal contant kunnen betalen en ik hield zelfs nog aardig wat over. Maar de kosten zijn flink uit de hand gelopen. Ik heb zo’n vijftienduizend euro nodig. Ik kan dat helaas niet  meer ophoesten. Weet u een oplossing?’
‘Vijftienduizend is nogal wat. Weet je wat, ik kom morgen kijken hoe het pand erbij staat. Dan kunnen we misschien verder praten.’

Evenals het vorige huis, zag deze woning er inmiddels ook aardig uit. Zodra de gebreken helemaal verholpen zouden zijn, kon het pand ruim voldoende opbrengen.
‘Oké,’ bevestigde ik, ‘kom morgen op kantoor, dan gaan we het regelen.’ Ik hoopte dat alles goed zou komen.
En het kwam goed. De dag na de overdracht kwam Ardino op kantoor met een grote doos, waarin allerlei lekkere en leuke dingen zaten. Een soort kerstpakket, maar dan oversized. Ik beloofde alles netjes onder de kantoormedewerkers te verdelen.

Maar …, de gevolgen van het contact met Savage had ik nooit kunnen voorzien. Het zou heftig en vurig worden.

29-07-2019

Volgende week de ontknoping: deel 3, getiteld: Volle borsten.
 

Wil je meer story's lezen? Klik dan HIER voor de volledige titellijst