Smartelijke screening  

Als je uiteindelijk besloten hebt om voor een knieprothese te gaan, kom je in een carrousel. Na een bezoek aan de huisarts en afspraak in een ziekenhuis, leg je je lot in handen van doktoren, specialisten en verplegers. Allemaal lieve mensen, daar niet van, maar het zijn toch allemaal vreemden.

Bij het eerste bezoek in januari kreeg ik de keuze tussen operatie of injectie, waardoor ik mogelijk een jaar lang zonder pijn zou kunnen rondlopen. Ik koos voor de prik. Het serum was echter al binnen twee weken uitgewerkt. Bij het volgende bezoek, eind februari, zijn foto’s gemaakt, waarna werd besloten voor een operatie.

Ruim een half jaar verder mocht ik mij eindelijk op 11 september melden in het UMC voor een pre-operatieve screening, ofwel operatief vooronderzoek.
Toen begon de mallemolen pas goed te draaien. Je loopt van het kastje naar de muur en terug. Eerst de arts met een hoeveelheid gezondheidsvragen; dan naar een verpleegkundige die uitgebreid voorlichting geeft over wat komen gaat. Vandaar naar de andere kant van het ziekenhuis voor een hartscan en vervolgens terug naar het beginpunt voor de bloeddruk. Logisch dat die, na deze marathonwandeling met mijn krakkemikkig been, te hoog bleek.
Verder naar Radiologie voor een nieuwe kniefoto en vervolgens naar bloedafname.
Als afsluiting werd ik ergens in een soort capsule geschoven, waar mijn knie langdurig gescand werd. Ik kreeg een
koptelefoon op met muziek die regelmatig overstemd werd door een enorm drilboorgeluid.

Het kan verkeren
Vanwege ontdekte hartfibraties mocht ik de volgende dag weer op visite voor een ECG, gevolgd door een onderhoud met een hartchirurg. Die legde uit dat ik behalve hartfibratie, ook kleine bloedstolseltjes in één van de hartkamers heb.

Gevolg: de volgende ochtend weer terugkomen voor een nieuw bloedonderzoek.
Het eindresultaat van deze smartelijke screening was dat de geplande operatie kan doorgaan, maar dat ik wel met pillen zit voor bloedverdunning en bloeddrukverlaging en voor verdere controle naar de huisarts.
Vóór het onderzoek denk je dat ik helemaal gezond ben. Niet dus. Een dag later zit ik met diverse pillen opgescheept en sta je onder controle. Het kan verkeren.
Uiteindelijk moet je toch blij zijn als je zo'n onderzoek krijgt. Je ziet bij mij wat er dan boven water komt. Wat zouden anders de gevolgen zijn? Een herseninfarct? Hartfalen? Verstopte aderen?

Nu maar wachten op een oproep.

15-10-2018

Wil je meer blogs lezen? Klik HIER voor de titellijst.